De bijna 2.000 jaar oude missing link
De kerk heeft de afgelopen 19 eeuwen nagelaten het geestelijke de juiste waarde te geven die hard nodig zijn om die broodnodige éénheid te bewaren.
De kerk heeft zichzelf onthoofd door het Hoofd, Christus Jezus, van Zijn troon te stoten en zelf de leiding te nemen met alle gevolgen van dien.
Christus Jezus moet weer teruggezet worden op de positie die Hem toekomt.
Maar door ego-leiderschap en het ik-weet-het-beter beleid is de kerk verzand in haar eigen talloze dogma's en een ongekende hoeveelheid aan leerstellingen waar zelfs de tegenstander van God van staat te kijken.
Wie komt er nog op voor de enige echte Gezalfde Gods - geen copie, geen na-aperij? Dé Christus.
Wie komt er nog op voor de enige echte Redder van de Wereld? Jezus!
Christus Jezus heeft middels een apostel gezegd:
…..zoals Christus het Hoofd is van de Kerkgemeente.
Hijzelf is de verlosser van Zijn Lichaam.
Maar, zoals de Kerkgemeente ondergeschikt is aan Christus
Door de vele verschillen aan inzichten, gedachtegoed, overtuigingen en eigen ideeën is het Lichaam van Christus hopeloos verscheurd.
Dat er ontelbare soorten kerkgemeenten zijn heeft niets meer te maken met de verschillende onderdelen van het Lichaam of zoals men pleegt te zeggen: de diversiteit binnen de kerk.
Voorbeeld: de wijsvinger van het Lichaam weet niet meer dat er een grote teen bestaat.
De overtuigingen (beweringen) over 'hoe men Jezus of Christus moet volgen' liggen zo ver uiteen dat er van samenwerking tussen verschillende groepen gelovigen nimmer sprake zou kunnen zijn.
Het ondergeschikt zijn aan het Hoofd is ingewisseld voor een verzameling on-Bijbelse dogma’s en buitenzinnige symboliek.
Tevens heeft het geestelijke plaats heeft moeten maken voor het institutionele.
De drang van de westerse mens om van een organisme een organisatie te maken was sterker dan hun godsdienstigheid.
Bij het protestantisme verdrong het wetmatige de geestelijke uitingen waardoor een statisch instituut ontstond.
Het Rooms katholieke deel van de kerk ging verder op zijn eigenzinnige weg met het uitdiepen van een symbolische religieuze beleving.
Uit: Geestelijk Spierballen